STEFFANOS

VAN: www.deavonturenvantim.nl

Alfred Kwak


Vorige week heb ik geleerd wat eufemismen zijn. Tijd voor een verhaal.







Alfred zat al meer dan een uur met zijn vinger omhoog op de juf te wachten. Alfred was een beetje hitsig, want hij kreeg al schaamhaar.
“Juf?! Juf?!”
“Ja, Alfred?”
“Nou juf, ik zou graag willen weten hoe ik uw lebberspleetje eens goed kan schaambeenbonken. Kunt u me daarbij helpen?”
“Nou, ik vind het wel een vreemde vraag, Alfred. Ik schrik er een beetje van, maar ik denk dat ik je vraag wel kan beantwoorden. Volgens mij bedoel je dat je met je spekstrip tussen mijn sympathieke uitstralingen wil schoffelen en dat je daarna met je pompstronk even mijn gevarendriehoek tjopt om vervolgens met je noten tegen mijn deurbel te tikken?”
Alfred keek zijn juf vol ongeloof aan. Wat een mooie vrouw was het toch. Met haar grijswitte haren en al die diepe putten in haar gezicht. Iedere put stond symbool voor Alfreds liefde voor zijn juf. Misschien kunnen we wel verkering nemen, dacht Alfred.
“Juf, wat moet ik doen om uw vriend te worden?” Alfred durfde het bijna niet te vragen, maar hij deed het toch.
“Nou meneer Kwak, daar is nogal wat voor nodig, ik ben niet zomaar een vrouw. Ik heb jarenlang gewerkt als verhuurschuur, dus ik ben al heel wat keren volgeblaft door onnoemelijk veel verschillende stramme kabouters.”
Alfreds juf gebruikte wel heel veel woorden waarvan hij het bestaan niet wist. Maar dat maakte hem alleen maar verliefder.
“Juf, wat is een stramme kabouter?”

“Dat is hetzelfde als een leuning of een lubbertuit. Sommige mensen noemen het een blauwaderige yoghurtpomp,” vertelde de juf glimlachend.
“Misschien kunt u een keertje bij mij eten tussen de middag, juf?”
“Hmmm,” kreunde Alfreds juf. Haar harde ventielen priemden door haar strakke blouse.
“Misschien kunt u dan ook mijn moeder ontmoeten, als ze tenminste niet ligt te vuistvogelen. Ze heeft hele grote majoefels die ze u vast wel wil laten zien.”
“En je vader dan, Alfred? Heb je ook een papa?”
“Ja maar hij is een sterspeler, dus hij zit meestal in de nauw&wauw zijn coentunnel door te luchten. Wel altijd met een pipi vangkous hoor,” zei Alfred trots.
“Ik zal er eens over nadenken, het klinkt wel heel gezellig bij jou thuis. Ik moet nu Punanientje even gaan helpen met haar rekensommen.”
De juf keek Alfred nog even liefdevol aan, het zonlicht dat schuin omlaag het klaslokaal binnenkwam werd alle kanten op gereflecteerd door de grote kraters in haar gelaat.
Toen niet veel later de bel ging om de pauze in te luiden, rende iedereen naar buiten. Maar Alfred niet. Alfred ging naar het toilet, waar hij drie minuten aan zijn aap sleurde terwijl hij fantaseerde over de hamportemonnee, artiesteningang en bloemkolen van zijn juf.
Leeggespritst keek hij naar het zwembad dat hij van zijn navel had gemaakt.

posted by Steef @ 02:56